Nabycie własności nieruchomości może nastąpić nie tylko w drodze umowy sprzedaży, ale także na skutek upływu czasu, czyli zjawiska przewidzianego w instytucji „dawności”, tj. zasiedzenia nieruchomości. Mowa w tym momencie o sytuacji, w której posiadacz nieuprawniony nabywa prawo do własności poprzez faktyczne wykonanie zasiedzenie w ciągu okresu, wynikającego z przepisów Kodeksu cywilnego. Oczywiście jeszcze taka osoba musi spełnić szereg wielu innych ustawowo przewidzianych przesłanek, aby nabyć własność/prawo nieruchomości.

Możliwość nabycia prawa do nieruchomości poprzez zasiedzenie następuję w momencie, gdy zaistnieje pewien, ustawowo wskazany okres. W przypadku posiadacza samoistnego, czyli osoby, która w dobrej wierze włada nieruchomością jako właściciel, tj. nie zależy mu na fakcie posiadania tytułu prawnego, czas jaki musi upłynąć, aby nabył prawo własności wynosi 20 lat. Z kolei po upływie 30 lat zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, możliwe jest nabycie prawa do nieruchomości, mimo uzyskania posiadania w złej wierze.

Tak więc, aby doszło do nabycia własności do nieruchomości w drodze zasiedzenia, obligatoryjne jest spełnienie dwóch przesłanek, o których mowa wyżej, tj.:

• posiadanie samoistne,
• upływ określonego ustawowo czasu, który zależy od dobrej bądź złej wiary).

Co należy rozumieć przez posiadanie samoistne?

Pierwsza z przesłanek zasiedzenia zgodnie z art. 336 Kodeksu cywilnego mówi o tym, że:

• posiadaczem samoistnym rzeczy jest osoba, która nią faktycznie włada jak właściciel, czyli zarówno pobiera pożytki, jak i ponosi obciążenia z tego tytułu,
• posiadaczem zależnym, który również może uzyskać prawo własności jest ta osoba, która nią faktycznie włada jak użytkownik, najemca, dzierżawca, zastawnik bądź mająca inne prawo władztwa nad cudzą rzeczą.

Stąd też niezwykle istotne jest rozróżnienie, kiedy mamy do czynienia z posiadaniem samoistnym, a kiedy z posiadaniem zależnym, ponieważ tylko to pierwsze jest przesłanką, mogącą prowadzić do zasiedzenia nieruchomości.

Dobra i zła wiara – co to takiego?

Drugim warunkiem koniecznym do spełnienia przesłanek umożliwiających nabycie własności nieruchomości w drodze zasiedzenia, jest posiadanie rzeczy przez nieprzerwany, określony czas. Jego długość w głównej mierze uzależniona jest od tego, czy mamy do czynienia z dobrą, czy też złą wiarą. W pierwszym przypadku mówimy o 20 latach, z kolei w drugim o 30 latach.

Dobra wiara może oznaczać sytuację, w której posiadacz nieruchomości żył w mylnym, choć całkowicie uzasadnionym przekonaniu o przysługującym mu prawie do własności. Zgodnie z orzecznictwem na wyżej wspomniane pojęcie składają się trzy elementy tj. przekonanie o istnieniu prawa, błędność tego przeświadczenia, a także możliwość usprawiedliwienia błędu w danych okolicznościach.

Natomiast o złej wierze możemy mówić w sytuacji, w której posiadacz w momencie obejmowania przez niego nieruchomości, doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że nie należy ona do niego.

W zakresie prawnego rozwiązania kwestii związanych z nabyciem prawa do nieruchomości w drodze zasiedzenia z pewnością może pomóc Adwokat Laskowska, posiadająca wieloletnie doświadczenie w tymże temacie. Sprawdź https://www.adwokat-laskowska.pl/specjalizacja/.

Artykuł sponsorowany